W ciąży każda kobieta prędzej czy później trafia na listę badań, które „trzeba wykonać”. Część z nich brzmi znajomo, jak morfologia, a inne - jak test obciążenia glukozą - budzą trochę więcej pytań. I wcale nie musi to oznaczać, że dzieje się coś złego. To bardziej taki punkt kontrolny dla lekarzy prowadzących i dla Ciebie.

W artykule znajdziesz informacje takie jak:

• co właściwie bada się w tym teście,

• kiedy warto go zrobić,

• jak wygląda dzień badania (od kuchni),

• co mogą czuć przyszłe mamy,

• co mówią o tym lekarze i badania

Usiądź wygodnie. Będzie spokojnie i bardzo praktycznie.

Dlaczego w ciąży bada się glukozę?

W ciąży Twoje ciało pracuje intensywniej. I czasem reaguje w nieoczywisty sposób - jednym z nich może być tzw. cukrzyca ciążowa. To zaburzenie, które pojawia się tylko w okresie ciąży i zwykle znika zaraz po porodzie. 

To nie jest choroba, która pojawia się „przez błędy żywieniowe”. To po prostu reakcja na hormony ciążowe. Bardziej chodzi o sprawdzenie, jak organizm radzi sobie w nowych warunkach.

Regularne sprawdzenie poziomu glukozy pozwala:

• wcześnie zauważyć ewentualne zaburzenia,

• zadbać o rozwój maluszka,

• ograniczyć ryzyko powikłań podczas porodu,

• zapewnić spokojniejszy przebieg ciąży.

I co ważne w większości przypadków wystarczy dieta, ruch i kontrola u lekarza.

Jak wygląda samo badanie i kiedy się je wykonuje?

Najczęściej w dwóch etapach:

• pierwsze badanie (na czczo) - na początku ciąży,

• następnie tzw. test obciążenia glukozą - między 24. a 28. tygodniem.

Jeżeli Twoje wyniki już wcześniej były nieco podwyższone, lekarz może zalecić wcześniejsze wykonanie testu. Warto zaufać specjalistom - to badania, które są standardem opieki prenatalnej na całym świecie.

Test obciążenia glukozą

Najważniejsza część to wypicie roztworu glukozy, a całość trwa około dwóch godzin.

Najczęściej wygląda to tak:

1. pobranie krwi na czczo,

2. wypicie roztworu glukozy,

3. pobranie krwi po 1 godzinie,

4. pobranie krwi po 2 godzinach.
   
   

Najtrudniejszy jest moment picia glukozy (warto przygotować się na to, że jest bardzo słodka). Z uwagi na długość badania niektóre mamy biorą ze sobą książkę, inne serial, a niektóre po prostu odpoczywają.

Czy da się do tego jakoś specjalnie przygotować? Niekoniecznie. Należy po prostu być na czczo i zabrać ze sobą coś do picia oraz do przekąszenia po badaniu.

Czy to badanie jest bezpieczne dla dziecka?

Tak. To jedno z najlepiej przebadanych i najdłużej stosowanych badań w ciąży. Glukoza jest tylko czasowo podana w celach diagnostycznych - nie szkodzi ani dziecku ani Tobie.

A co jeśli wynik będzie nieprawidłowy?

Po pierwsze: spokojnie. Wiemy, że to nie jest łatwy moment, ale warto pamiętać:

• wiele kobiet przechodzi przez cukrzycę ciążową,

• odpowiednia opieka praktycznie eliminuje ryzyko powikłań,

• po porodzie zwykle wszystko wraca do normy.

Wiele przyszłych mam mówi, że to właśnie to badanie sprawiło, że zaczęły bardziej słuchać swojego ciała. I to piękna perspektywa.

Warto wtedy zadbać o regularne monitorowanie i kontrole u lekarza.

Co możesz zrobić, żeby wesprzeć organizm?

Przede wszystkim:

• regularnie jeść, stałe przerwy pomiędzy posiłkami

• sięgać po produkty pełnoziarniste,

• wybierać naturalne i nieprzetworzone produkty,

• pić dużo wody,

• dbać o lekką aktywność (spacery są świetne!).

Z biologicznego punktu widzenia - Twój organizm jest teraz w zupełnie innym trybie. To duże przedsięwzięcie metabolizmu.

Wielu lekarzy powtarza, że dobrze wyregulowana glikemia to po prostu spokojniejsza ciąża. Badania pokazują, że umiarkowana aktywność fizyczna w ciąży poprawia kontrolę glikemii i zmniejsza ryzyko rozwoju cukrzycy ciążowej nawet o 30% (ACOG, 2020).

Emocjonalna strona całej historii

Badania w ciąży mają to do siebie, że oprócz liczb w wynikach pojawiają się też emocje. I często właśnie te emocje potrafią być większym wyzwaniem niż samo badanie. To zupełnie naturalne, że:

• możesz się martwić,

• możesz czuć stres,

• możesz myśleć „co zrobiłam źle?”,

• być zmęczona ciągłym kontrolowaniem organizmu i stylu życia.
  
  

Najważniejsze to okazanie sobie samej czułości i wyrozumiałości.
Jeśli coś Cię martwi, warto powiedzieć o tym lekarzowi albo bliskiej osobie. Czasem samo wypowiedzenie lęku na głos bardzo odciąża.