Updated on Marzec 2, 2023
Utworzono Październik 2, 2019
„Fenomen czułości” to zjawisko pozytywnej poprawy psychofizycznego stanu dziecka, spowodowanej bliskością innych osób. Można je wspierać poprzez tzw. metodę kangurowania, promowaną przez Światową Organizację Zdrowia. Nazwa wywodzi się z obserwacji kangurów, u których dzieci dojrzewają od początku życia w torbie lęgowej matki. Znana jest również jako metoda „skóra do skóry”, ponieważ polega na bezpośrednim kontakcie ciała noworodka z ciałem matki.
Źródła tej metody można upatrywać w Afryce, gdzie ścisła, fizyczna relacja matki z dzieckiem jest naturalną drogą do zapewnienia prawidłowego rozwoju potomstwa. Naukowcy przez 15 lat weryfikowali działanie tego mechanizmu, a jej korzyści są coraz bardziej doceniane przez kraje skandynawskie, Europy Zachodniej i USA. Liczne korzyści Stabilizacja temperatury ciała, ułatwienie karmienia naturalnego i wzmocnienie rozwoju neurobehawioralnego dziecka – to tylko niektóre zalety kangurowania. Podczas stosowania tej metody noworodek słyszy bicie serca matki i w trakcie oddychania jest kołysany poprzez ruchy unoszącej się klatki piersiowej, co działa na niego uspokajająco, ponieważ czuje się jak w łonie matki. Oprócz korzyści dla dziecka, można również zaobserwować wiele pozytywnych zmian w funkcjonowaniu organizmu kobiety, m.in. obniżenie poziomu stresu, wzmożone zrozumienie sygnałów dziecka, obniżenie ryzyka wystąpienia depresji poporodowej. Obopólną zaletą jest długofalowa i silna relacja rodzinna.
Mechanizm kangurowania może być stosowany nie tylko przez matki, ale również inne, najbliższe osoby. Ważne jest jednak, aby decyzja w tym temacie została podjęta przez rodziców. Zgodnie z wytycznymi z 2008 r., personel szpitalny został w tym obszarze przeszkolony i udziela informacji na temat procesu kangurowania podczas pobytu w szpitalu oraz w domu. Najważniejszym aspektem metody jest sposób ułożenia dziecka w pozycji pionowej lub półpionowej na nagiej klatce piersiowej, pamiętając o zabezpieczeniu główki i drożności dróg oddechowych maleństwa.
Personel szpitalny pomaga zadbać o utrzymanie takiej pozycji od momentu urodzenia przez około siedem kolejnych dni a także udziela porad psychofizjologicznych, w jaki sposób ją kontynuować po wyjściu ze szpitala. Kangurowanie jest ważne przede wszystkim dla noworodków urodzonych przedwcześnie lub z niską masą urodzeniową, jednak nie ma przeszkód, aby stosować tę metodę w stosunku do wszystkich niemowląt.
Warto mieć na uwadze, że nie jest ona właściwa w przypadku wszelkich chorób zakaźnych czy psychicznych występujących u matki, na co powinien uwrażliwić rodzinę personel medyczny. Należy pamiętać, że tuż po urodzeniu noworodek potrzebuje bliskości matki do prawidłowego funkcjonowania w przyszłości i warto ją wspierać za pomocą naturalnej, sprawdzonej metody kangurowania.
