Leukocyty w moczu w ciąży. Czy są powodem do niepokoju?

Czym są leukocyty i jak trafiają do moczu?

Leukocyty, znane również jako białe krwinki, to wyspecjalizowane komórki odpowiedzialne za obronę organizmu przed drobnoustrojami chorobotwórczymi, takimi jak bakterie, wirusy czy grzyby. Ich obecność w moczu, określana terminem leukocyturia, najczęściej sugeruje reakcję immunologiczną na stan zapalny toczący się w układzie moczowym. Komórki te są mobilizowane przez organizm do walki z infekcją, co tłumaczy ich zwiększoną liczbę w badaniu moczu.

Niekiedy jednak leukocyty mogą pojawić się w moczu ciężarnej bez wyraźnych objawów infekcji. Dzieje się tak na przykład z powodu fizjologicznych zmian anatomicznych w ciąży - rosnąca macica uciska na pęcherz lub moczowody, co nie tylko utrudnia prawidłowy odpływ moczu, ale również sprzyja namnażaniu bakterii.

Dodatkowo, zmiany hormonalne zachodzące w organizmie kobiety ciężarnej mogą wpływać na pracę układu moczowego i zwiększać podatność na stany zapalne.

Normy leukocytów w moczu w ciąży

Regularne badanie moczu jest istotnym elementem opieki nad kobietą w ciąży. Warto znać normy dotyczące liczby leukocytów, ponieważ ich podwyższony poziom może sygnalizować rozwijający się stan zapalny lub infekcję dróg moczowych.

• Prawidłowy wynik:
  Do 5 leukocytów w polu widzenia (PM) uznaje się za fizjologiczny. Taki poziom jest typowy dla zdrowo przebiegającej ciąży i nie budzi niepokoju.
• Wartości graniczne:
  Od 6 do 10 leukocytów może wskazywać na początki stanu zapalnego lub błąd w pobraniu próbki (np. zanieczyszczenie). W takim przypadku zaleca się powtórzenie badania i dokładniejszą analizę wyników.
• Wynik niepokojący:
  Powyżej 10 leukocytów w polu widzenia najczęściej świadczy o infekcji układu moczowego lub innym stanie zapalnym. Wymaga to pilnej konsultacji z lekarzem i wykonania dodatkowych badań, np. posiewu moczu.

W moczu zbieranym do badania metodą ilościową norma wynosi <10 000 leukocytów/ml. Powyżej tej wartości konieczny jest posiew moczu. Warto pamiętać, że wyniki mogą się nieznacznie różnić w zależności od laboratorium i zastosowanej metody badania.

Interpretacja wyników zależy również od etapu ciąży:

• W I trymestrze normy są najbardziej restrykcyjne ze względu na kluczowy okres rozwoju płodu
• W II i III trymestrze dopuszcza się nieznacznie wyższe wartości ze względu na zmiany anatomiczne i fizjologiczne w układzie moczowym ciężarnej

Przy ocenie wyników należy wziąć pod uwagę sposób pobrania próbki – najdokładniejsze wyniki uzyskuje się z tzw. środkowego strumienia moczu, po dokładnym umyciu okolic intymnych.

Najczęstsze przyczyny wykrycia leukocyturii u ciężarnych

1. Zakażenie układu moczowego (ZUM) - Najczęstsza przyczyna, występująca u około 20% kobiet w ciąży. Może przebiegać bezobjawowo (bakteriuria bezobjawowa) lub objawiać się bólem, pieczeniem, częstym oddawaniem moczu. Szczególnie często pojawia się w II i III trymestrze ciąży ze względu na zmiany anatomiczne w układzie moczowym.
2. Odmiedniczkowe zapalenie nerek - Groźne powikłanie, któremu towarzyszy gorączka, ból w okolicy lędźwiowej, dreszcze. Wymaga hospitalizacji. Nieleczone może prowadzić do urosepsy i poważnych komplikacji ciążowych. Często rozwija się jako następstwo nieleczonego zapalenia pęcherza moczowego.
3. Niewłaściwe pobranie próbki moczu - Nieodpowiednia higiena intymna przed pobraniem lub pobranie próbki z końcowego strumienia może skutkować obecnością leukocytów z pochwy lub skóry krocza. Dlatego tak ważne jest dokładne przestrzeganie zasad pobierania moczu do badania ze środkowego strumienia po dokładnym umyciu okolic intymnych.
4. Stany zapalne pochwy i sromu - Infekcje grzybicze lub bakteryjne mogą dawać fałszywie dodatni wynik leukocyturii. Szczególnie w ciąży, gdy zmiany hormonalne sprzyjają rozwojowi drożdżycy i bakteryjnego zapalenia pochwy. Często towarzyszy im zmiana pH pochwy i charakterystyczna wydzielina.
5. Cewnikowanie lub inne procedury urologiczne - Zaburzenia mechaniczne mogą prowadzić do reakcji zapalnej i obecności leukocytów. Ryzyko wzrasta przy długotrwałym utrzymywaniu cewnika lub częstych zabiegach diagnostycznych.
6. Kamica układu moczowego - Obecność złogów w drogach moczowych może prowadzić do stanu zapalnego i zwiększonej liczby leukocytów. W ciąży ryzyko tworzenia się kamieni nerkowych wzrasta ze względu na zmiany w metabolizmie wapnia.
7. Bezobjawowa bakteriuria - Stan, w którym bakterie są obecne w moczu bez typowych objawów infekcji. U ciężarnych wymaga leczenia, gdyż może prowadzić do rozwoju objawowego ZUM i powikłań ciąży.
   
   

Czy bakterie w moczu są groźne dla ciąży?

Tak. Obecność bakterii w moczu podczas ciąży zawsze wymaga uwagi i odpowiedniego leczenia. Nieleczona infekcja układu moczowego może prowadzić do poważnych powikłań, takich jak:

• porodu przedwczesnego (przed 37. tygodniem ciąży),
• przedwczesnego pęknięcia błon płodowych,
• niskiej masy urodzeniowej noworodka (poniżej 2500g),
• rozwoju urosepsy (groźnego zakażenia całego organizmu),
• odmiedniczkowego zapalenia nerek,
• konieczności hospitalizacji,
• niewydolności nerek w ciężkich przypadkach,
• zaburzeń rozwoju płodu,
• zwiększonego ryzyka poronienia we wczesnej ciąży.

Szczególnie niebezpieczny jest bakteriomocz bezobjawowy, który bez regularnych badań może pozostać niewykryty. Dlatego tak ważne jest wykonywanie posiewu moczu u kobiet z dodatnim wynikiem leukocyturii, nawet bez widocznych objawów zakażenia. Zgodnie ze Standardem Organizacyjnym Opieki Okołoporodowej, każda kobieta ciężarna powinna mieć wykonywane badanie ogólne moczu raz w miesiącu, aby wcześnie wykryć potencjalne zakażenie i wdrożyć odpowiednie leczenie.

Objawy towarzyszące – sygnały alarmowe

Jeśli leukocyty w moczu pojawiają się razem z którymś z poniższych objawów, konieczna jest pilna konsultacja lekarska:

• parcie na pęcherz i częstomocz, szczególnie w nocy,
• pieczenie i szczypanie przy oddawaniu moczu,
• bóle podbrzusza lub pleców, zwłaszcza w dolnej części brzucha i okolicy lędźwiowej,
• gorączka powyżej 38°C, często z towarzyszącymi dreszczami,
• zmiana barwy lub zapachu moczu (mętny, nieprzyjemnie pachnący mocz),
• krwiomocz (obecność krwi w moczu),
• uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza,
• dolegliwości ze strony układu pokarmowego (nudności, wymioty),
• ogólne osłabienie i złe samopoczucie,
• ból lub dyskomfort podczas stosunków płciowych.

Należy pamiętać, że niektóre z tych objawów mogą być trudne do odróżnienia od typowych dolegliwości ciążowych. Jednak gdy występują one razem z podwyższoną liczbą leukocytów w moczu, mogą wskazywać na rozwój infekcji wymagającej szybkiego działania. Szczególnie niepokojące jest współwystępowanie kilku objawów jednocześnie.

Diagnostyka – jak interpretować wyniki?

Badania stosowane przy podejrzeniu ZUM:

• Badanie ogólne moczu – pierwszy etap diagnostyki, oceniający m.in. obecność leukocytów, erytrocytów, białka, azotynów oraz pH moczu. Próbkę należy pobrać ze środkowego strumienia po dokładnym umyciu okolic intymnych.
• Posiew moczu – identyfikuje rodzaj bakterii i ich ilość (powyżej 100 000 CFU/ml to wynik dodatni). Kluczowy w doborze odpowiedniego antybiotyku poprzez antybiogram. Zalecany u wszystkich ciężarnych w I trymestrze.
• Badania krwi (CRP, OB) – w przypadku objawów ogólnoustrojowych. Podwyższone parametry zapalne mogą wskazywać na rozwój stanu zapalnego i konieczność pilnej interwencji.
• USG układu moczowego – przy nawracających zakażeniach. Pozwala wykryć ewentualne wady anatomiczne, kamicę nerkową lub poszerzenie układu kielichowo-miedniczkowego.
• Badanie dobowej zbiórki moczu – w przypadku podejrzenia białkomoczu lub innych zaburzeń nerkowych.
• Test paskowy – szybka metoda przesiewowa, wykrywająca obecność leukocytów i azotynów, wymaga potwierdzenia badaniem laboratoryjnym.

Interpretacja wyników zawsze powinna uwzględniać etap ciąży i obecność objawów klinicznych. Nawet bezobjawowa bakteriuria wymaga leczenia ze względu na ryzyko powikłań ciążowych.

Leczenie – bezpieczne dla mamy i dziecka

W leczeniu ZUM u kobiet w ciąży stosuje się antybiotyki o udowodnionym bezpieczeństwie (kategoria B wg FDA), np.:

• cefaleksyna (2 x 500 mg/dobę),
• amoksycylina z kwasem klawulanowym (2 x 625 mg/dobę),
• nitrofurantoina (do II trymestru, 2 x 100 mg/dobę),
• fosfomycyna (3g jednorazowo).

Kurację zawsze przepisuje lekarz po analizie posiewu i antybiogramu. Nieleczona infekcja niesie większe ryzyko niż zastosowanie antybiotyku. Czas trwania terapii zazwyczaj wynosi 7-10 dni, choć w przypadku niepowikłanych zakażeń może być krótszy.

Leczenie wspierające obejmuje:

• odpoczynek i nawodnienie (min. 2,5-3 litry płynów dziennie),
• regularne opróżnianie pęcherza co 2-3 godziny,
• stosowanie probiotyków w trakcie antybiotykoterapii,
• kontrolne badanie moczu po 7-14 dniach od zakończenia leczenia.

W przypadku nawracających infekcji lub braku poprawy po standardowym leczeniu, może być konieczna hospitalizacja i dożylna antybiotykoterapia. Szczególnie dotyczy to odmiedniczkowego zapalenia nerek lub objawów urosepsy.

Profilaktyka i naturalne metody wsparcia

Zalecenia profilaktyczne:

• pij min. 2-3 litry wody dziennie, najlepiej niegazowanej wody mineralnej,
• nie wstrzymuj oddawania moczu, szczególnie po stosunkach płciowych,
• dbaj o higienę intymną – myj się od przodu do tyłu używając delikatnych, nieperfumowanych płynów do higieny intymnej o kwaśnym pH,
• noś bawełnianą bieliznę i unikaj obcisłych ubrań, które mogą utrudniać cyrkulację powietrza,
• unikaj kąpieli w wannie i korzystaj z prysznica, by zmniejszyć ryzyko przedostania się bakterii do dróg moczowych,
• zmieniaj regularnie podpaski i tampony podczas miesiączki,
• unikaj przechłodzenia okolic intymnych i lędźwiowych,
• przestrzegaj zasad higieny przed i po współżyciu.

Naturalne wsparcie (po konsultacji z lekarzem):

• preparaty z żurawiną (w postaci soku lub tabletek) – zmniejszają przyleganie bakterii do ścian pęcherza; wybieraj produkty standaryzowane na zawartość proantocyjanidyn,
• probiotyki ginekologiczne – wspomagają mikroflorę pochwy i chronią przed namnażaniem się patogennych bakterii,
• witamina C – zakwasza mocz, utrudniając rozwój bakterii; preferuj naturalne źródła,
• napary ziołowe (po konsultacji z lekarzem):
  • napar z liści pokrzywy – działa moczopędnie,
  • napar z bratka polnego – wspomaga oczyszczanie dróg moczowych,
  • napar z liści brzozy – wspiera pracę nerek.

Dodatkowe zalecenia podczas ciąży:

• wykonuj regularne badania moczu zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego,
• reaguj szybko na pierwsze objawy infekcji,
• utrzymuj prawidłową masę ciała,
• unikaj długotrwałego przebywania w mokrym stroju kąpielowym.

Źródła:

1. Hunt, J. S., Petroff, M. G., & Burnett, T. G. (2000, April). Uterine leukocytes: key players in pregnancy. In Seminars in cell & developmental biology (Vol. 11, No. 2, pp. 127-137). Academic Press.
2. Le, J., Briggs, G. G., McKeown, A., & Bustillo, G. (2004). Urinary tract infections during pregnancy. Annals of Pharmacotherapy, 38(10), 1692-1701.